جمله “عجب بچه تنبل و بی تربیتی!” را بشنوید. برای والدین خوشایند نیست. اما حقیقت این است که بسیاری از والدین با کودکان حریص ، پرخاشگر و بی ادب دست و پنجه نرم می کنند و اغلب تسلیم خواسته های آنها می شوند.
مطمئناً می خواهید والدین خوبی باشید. ممکن است فکر کنید والدینتان توجه کافی به شما نداشته اند. بیشتر اوقات نمی دانستند کجا می رود. پدر شما نمی دانست شما فلوت می زنید یا در فعالیت های گروهی مدرسه شرکت می کنید. مادر شما همیشه مشغول بود و بعضی اوقات فرصتی برای بازدید از مدرسه شما نداشت ، حتی گاهی اوقات فراموش می کرد که شما را دنبال کند! اما شما نمی خواهید مثل آنها باشید و به همین دلیل رفتار متفاوتی دارید. این شیوه دیگر رفتار می تواند یکی از اشتباهات رایج والدین باشد که باعث تحریک پذیری و پرخاشگری در کودکان می شود. چه اشتباهاتی؟ بعد ، ما بیشترین موارد را مرور خواهیم کرد.
شما هر کاری که می توانید انجام می دهید تا فرزندان خود را خوشحال کنید. اما به بهانه اینکه می خواهید بدانید چه چیزی در سر آنها می گذرد ، بیش از حد درگیر زندگی آنها هستید. شما می خواهید فرزندانتان احساس مهم بودن کنند. برای تحویل گرفتن آنها از مدرسه هرگز دیر نیست ، او آنها را برنامه ریزی می کند و به آنها توصیه می کند که چه کاری انجام دهند ، او دائماً در اطراف آویزان است و س askingال می کند. آرزوی شما این است که آنها زندگی فوق العاده ای داشته باشند و هرگز احساس ناامیدی و شکست نکنند.
اما شما اشتباه می کنید! و به همین دلیل پسر شما خیلی تنبل است. در زیر ، با برخی از دلایل منجر به این مشکل آشنا خواهید شد.
با آنها چانه می‌زنیم
هر وقت پسر ما درخواستی داشته باشد ، با او مذاکره می کنیم. جمله “اگر دختر خوبی باشی ، آن را برایت می خرم” غالباً در دکه ها و مغازه ها شنیده می شود. وقتی پسر ما رفتار خود را تغییر نداد ، ما ادامه می دهیم ، “خوب ، من به شما فرصتی دیگر خواهم داد!” و البته این فرصت به دوم ، سوم و و نیز می رسد. راه حل مورد علاقه من این است: قول می دهم بعداً آن را انجام دهم. مذاکره تا زمانی که م isثر باشد ابزاری مفید است. شما باید خط قرمز را مشخص کنید و مراقب آن باشید. اگر از خط قرمز عبور کنید ، مذاکره نتیجه ای نخواهد داشت.
اتاق‌شان را مرتب می‌کنیم
بعضی اوقات دیگر نمی توانیم این همه خرابکاری را تحمل کنیم. انگار بمبی در اتاق بچه های ما منفجر شده بود. لباسهای کثیف ، حوله های مرطوب ، تختخوابهای نامرتب ، همه چیز نامرتب و دیوارهای لکه دار. همه جا کثیف است و کثیف تر می شود. اما پسر ما هنوز هم می تواند همه نمایش ها و بازی های خود را انجام دهد! شما همچنان مجاز است چندین ساعت تلویزیون تماشا کنید و با دوستان خود بازی کنید. درخواست از او برای درست کردن اتاقش فایده ای ندارد ، بنابراین ما به کار خود ادامه دادیم. نکته اصلی این است: شما به این واقعیت عادت می کنید که شخصی همیشه درگیر کارهای خود است. نتیجه چیزی بیش از یک کودک لوس نیست.
کیف‌شان را همه جا حمل می‌کنیم
البته کیف کودک ما می تواند سنگین باشد.بعضی اوقات بعضی چیزها سنگین است. پسر ما باید مسئولیت آنها را بپذیرد. وقتی کیف ، لباس و هر چیز دیگری را وقتی از مدرسه خارج می کنیم به ماشین می بریم اغراق می کنیم. ما نوکر او نیستیم. با این کار ، او بیش از حد احساس راحتی می کند و همیشه خود را لایق چنین مهربانی می داند.
از آنها می‌پرسیم برای غذا چه دوست دارند بخورند!
به یاد ندارم کسی از من بپرسد چه غذایی برای شام می خواهم بیرون بچه غذا خوردن چیز خاصی بود! ما برای شام گزینه های محدودی داشتیم و من از بعضی از آنها متنفر بودم. همه چیز را در یک قابلمه بزرگ با تکه های بزرگ گوجه فرنگی و لوبیا سبز پختید. اما من هرچه را که پیش روی من قرار داشت ، خوردم. کارت اضافی نیست.
حتما بخوانید: برای کودک خجالتی آیا به برقراری ارتباط با کودکان دیگر کمک می کنید؟
همیشه برنامه‌های کودک را در اولویت می‌گذاریم
“برنامه تغییر کرده است ، ما باید او را به یک بازی فوتبال ببریم.” و البته در بیشتر مواقع مشکلی وجود ندارد. البته ، ما دوست داریم پسرمان را در رقابت ببینیم ، اما نه همیشه. گاهی اوقات پسر ما باید اولویت بعدی باشد. ما قطعاً راهی پیدا خواهیم کرد تا پسرمان را به بازی بکشاند ، او به فوتبال خود راه خواهد یافت و احتمالاً بهتر از همیشه بازی خواهد کرد زیرا ما در آنجا نیستیم که هر 5 دقیقه با فریاد خود حواس او را پرت کنیم. اگر بازی های خود را هر از گاهی تماشا نکنید ، بازی شما بهتر می شود.
می‌خواهیم آنها همیشه به هر قیمتی خوشحال باشد
نکته مهم: قرار نیست کودکان همیشه شاد باشند. اشکالی ندارد اگر آنها همیشه به خواسته های خود نرسند یا نتوانند کاری را که دوست دارند انجام دهند یا به جایی که می خواهند بروند. گاهی اوقات آنها مجبورند کارهای خانه را انجام دهند ، وقت خود را با خانواده بگذرانند و با ما به خرید بپردازند ، بنابراین چشمان تنگ و صدای پف کرده آنها را به عنوان عصبانیت نادیده بگیرید و به کار خود بپردازند. مشکلی نیست زیرا همیشه همه چیز مطابق میل شما نخواهد بود و شما را خوشحال می کند.
با همسر خود هماهنگ عمل نمی‌کنیم
این یک اشتباه رایج است. کودک می خواهد شب را در خانه دوست خود بگذراند ، مادر می گوید “نه” ؛ پدر می گوید مطمئناً این چیست؟ والدین همیشه از یک منظر به مسائل نگاه نمی کنند ، اما اگر ما در مقابل فرزندانمان متحد باشیم ، بهانه های کمتری می گیرند. ما باید سعی کنیم هرچه زودتر به توافق برسیم و بحث در مورد اختلاف نظر خود را به تعویق بیندازیم. در غیر این صورت ، کودکان یاد می گیرند که والدین خود را در مقابل یکدیگر قرار دهند.
این مطلب ادامه دارد … .
دیدگاهتان را بنویسید